the rainbowroom

TIA!

This is Afrika.. 

De tijd vliegt voorbij, ondertussen is onze tweede maand ook al bijna gepasseerd. Met als gevolg een dubbel gevoel in de maag. Aan de ene kant verlang ik om mijn familie & vrienden terug te zien en om al mijn avonturen te kunnen delen in mijn stageklasje in België, maar… aan de andere kant doet het nu al pijn in mijn hartje als ik er aan denk dat ik binnen een maand Oeganda vaarwel moet zeggen…  1 ding staat wel vast: Ik kom ooit terug … binnen 10 jaar, 15 jaar… OOIT !

Ik beleef hier de tijd van mijn leven, ik leer hier ontzettend veel bij. 

Ik merk dat ik veel zelfstandiger wordt, ook wordt ik hier elke dag uitgedaagd om mijn creativiteit te stimuleren en te vergroten. Ik wil jullie graag nog even laten meegenieten van mijn avonturen/belevenissen… 

Ondertussen is het hier al vakantie voor de Oegandese kinderen. De kinderen moesten voor de vakantie examens maken. Ik verschoot mij een bult… Examens in het kleuter?? Ja, hoor! 

Elk kind moest 8 onderdelen maken. Er waren verschillenden vakken binnen de examens: drawing, math, English,… Terwijl de kinderen examens maakten probeerde ik de kinderen te begeleiden.. Toch bleef het een tweestrijd! Want de examens waren veel te moeilijk voor hen, ik wou hen hierbij stimuleren en er voor zorgen dat de kinderen positief ingesteld bleven. Maar aan de andere kant mocht ik niet veel helpen want het bleef nog altijd een examen. Bijna elk kind had het moeilijk om de examens in te vullen. Terwijl er telkens 10 kinderen een examen maakten, speelden de andere kinderen achteraan in de klas. Ik moet al niet meer vertellen wat het gevolg was? ....

De kinderen maakten het examen terwijl er een constante afleiding was. De week van maandag 16 tot en met donderdag 19 april werden de examens verbeterd. De puntenverdeling klopte vaak niet. Antwoorden werden juist aangeduid terwijl het fout moest zijn. Uiteindelijk werden alle punten samengeteld en kregen de kinderen vrijdag 20 april, hun rapport mee naar huis. De kinderen kregen elk een grote kartonnen map met daarin hun punten opgelijst. Bij elk vak kregen ze een score en een opmerking. Onderaan het rapport staat er op “de hoeveelste van de klas” het kind is. Het eindtotaal wordt op 600 berekend. De rapporten werden niet uitgedeeld in de klas, maar met de hele school. De nurseryschool moest bij de primaryschool staan. Telkens werd er afgeroepen wie de 3 beste van de klas waren. Dit deden ze voor alle klassen. (baby class, middle class, upper class, = kleuter + p1 tot en met p7 = lager onderwijs)De uitreiking werd afgesloten door een toespraak van de directie. We namen nog afscheid van de kinderen en juffen.

Als ik terug kijk naar de weken dat ik les gaf dan heb ik geleerd om geduldig te zijn en te blijven zoeken naar nieuwe spelelementen. Door de taaldrempel tussen mij en de kinderen werd ik uitgedaagd om creatief te zijn, ik moest leren nadenken over hoe ik non-verbale kon leren communiceren met de kinderen. 

Ondertussen zijn we ook al weken druk aan het werken voor ons project. 

 THE RAINBOWROOM!

Jullie vragen zich waarschijnlijk af wat dit is? 

Rita (een Engelse verpleegster), zat al jaren met het idee om iets te doen voor de kinderen die rond het ziekenhuis hangen – kinderen van zieke ouders- of voor zieke kinderen.

Ze wou verschillende dingen met de kinderen doen, maar ze wist niet precies wat… dus bleef ze al jaren met dit idee steken. Wij hoorden dit idee en wouden onmiddellijk aan de slag gaan. 

Het leek ons een goed concept waaruit verschillende elementen zouden kunnen groeien. 

We gingen samen aan tafel zitten, alle ideeën gooiden we op tafel. 

Onze doelgroep is kinderen van 0 tot en met 16 - vooral zieke kinderen & kinderen rondom het ziekenhuis. 

Met als doel de kinderen even lach op hun gezicht te kunnen toveren, hen even verstrooien, hen iets bijleren, hen laten ontspannen, maar vooral hen een eventjes "een kind laten zijn". 

We besloten uiteindelijk om met 7 pijlers te werken – 7 thema’s.

-          Pastoral

-          Learning

-          Play

-          Movement

-          Art

-          Music

-          Hygiene 

De 7 thema’s stonden gelijk aan de 7 kleuren van de regenboog, vandaar de naam rainbowroom. 

We gingen naar een houthandelaar en lieten er 7 boxen maken. 

Elke box zou voor een ander thema staan. Momenteel zijn we druk bezig met de inhoud voor de boxen te maken. We hebben al verschillende muziekinstrumenten, pittenzakken, vlaggetjes,… geknutseld. We maken ook lesfiches per box, daarop staan allerlei activiteiten uitgeschreven. Elke fiche maken we in het Engels en in het Lugonzo. We hopen zo dat ons  project  zal kunnen blijven bestaan.

Van het ziekenhuis/hoofdbestuur kregen we een tent om ons project nog verder uit te werken. Elke dag doen we al verschillende activiteiten met de kinderen in de tent. 

Elke dag proberen we te werken met volle enthousiasme voor ons project, er zijn natuurlijk mindere dagen… maar als je een lach van een ziek kind ziet verschijnen dan weet je weer waarvoor je het doet…

Een lach is overal hetzelfde!

Even een update!

De tijd vliegt voorbij…

We staan er soms niet bij stil maar we zitten al in week 4….

Onze dagen vliegen zo snel voorbij dat ik er soms niet bij stilsta om mijn blog of dagboek aan te vullen. ..

Oke, nu is het dringend tijd voor een nieuw berichtje..

Klaar voor de update?

Eens we hier alles uitgepakt hadden, begon onze eerste observatie week. Ik observeerde in de middle class bij juf Betty. In mijn klas zitten er 59 kinderen tussen de 4-5 jaar. Het klasje is gemaakt uit houten balken met een metalen plaat als dak. In de klas staan er alleen maar bankjes en een “blackboard”. De kleuters zitten per 4 kinderen aan 1 bank. Voor elk kind is er een schriftje en een potlood.

Het onderwijs in Oeganda is niet te vergelijken met het onderwijs in België. De kinderen leren hier al lezen en schrijven letters/cijfers. Tijdens de eerste dagen van de observatie deden de kinderen ook heel veel aan counting & matching. De juf telt dan samen met de kleuters de getekende voorwerpen en cijfers. Daarna mocht elk kind de oefening maken aan het bord. Het juiste aantal voorwerpen moesten ze verbinden met het juiste cijfer. Elke oefening die de kinderen aan het bord maken wordt heel veel herhaald. Daarna schrijft de juf meestal elke oefening in hun schriftje. Het kleuteronderwijs hier is te vergelijken met het 1^ste- 2^de leerjaar in België.

Ik merkte wel dat de juf een sterke invloed op de kinderen heeft: wanneer de juf de klas verlaat… zijn het echte kleine deugnieten… maar wanneer de juf terug in de klas komt, zijn de kinderen muisstil. Wanneer de juf dan weggaat probeer ik de kinderen stil te krijgen…. Maar door dat de kinderen een ander “Engels accent” hebben, vinden ze het heel grappig wanneer ik “ssssht of be quiet” zeg!

Plots merkte ik waarom de kinderen altijd zo stil zijn bij de juf… : wanneer een kind iets fout zegt of niet luistert … krijgt dat kind stokslagen. Ik moet vaak op mijn tanden bijten en mijn tranen verbijten wanneer ik zie dat die kinderen verstijven van de pijn. Ik heb respect voor hun cultuur maar ik zou het nooit over mijn hart krijgen om die kinderen te slaan.

Tijdens de observatiedagen zag ik ook hoe de kinderen heel ritmisch aangelegd zijn en hoe de kinderen graag zingen en dansen. Ook vond ik het gek hoe de kinderen het volledige Onze Vader konden opzeggen in het Engels.

Nu geef ik al 2 weken les in de middle class.. In het begin was het echt moeilijk om de kleuters stil te krijgen…Ook noemden de kinderen mij “muzungu” in plaats van “teacher”. Maar stillekes aan merk ik dat de kinderen mij meer en meer beginnen te appreciëren. Over laatst liep ik tussen de lokale winkeltjes en sprak er een kind uit mijn klasje mij aan als “teacher”. Dat gaf natuurlijk een goed gevoel.

Door de taaldrempel zijn de activiteiten soms te moeilijk voor de kinderen. Maar ik probeer voortaan mijn activiteiten nog meer muzisch te tinten of spelenderwijs aan te brengen.

Ik merkte aan de kinderen dat ze heel veel nood hebben aan muzische aspecten. Wanneer ik zing of dans met de kinderen bloeien ze helemaal open…

Over laatst heb ik “body sounds” aangebracht in de klas… De kinderen bouwden een echt orkest met enkel hun lichaam. Door hier zo weinig middelen of materialen te hebben, leer ik wel om creatief uit de hoek te komen…lichaamsdelen tekenen in de aarde met stokjes.. ritmespelletjes,….

Ik hoop nog heel creatief te kunnen werken met de kinderen...

Ik laat zo snel mogelijk nog een berichtje na over: 

Mijn 2 nieuwe projecten en over het werken op pediatrie

Maar de boog kan niet altijd gespannen staan... dus is het af en toe ook eens tijd voor ontspanning, hierover later ook meer updates! 

Liefs! 

Laureline

 

This is Afrika!

Toerist voor 1 weekend

Kagando x 5

middle class