Wabutsjieré !
Op 3 maart 2012 vertrok ik na een zwaar afscheid in Kortrijk, richting Zaventem.
Na een lange vlucht en een tussenstop in Kigali, was het eindelijk zover… Mijn Oegandees avontuur kon beginnen. Toen we toekwamen in Entebbe werden we ontvangen met warme temperaturen en vele mugjes! We reden met (de valiezen bovenaan vastgebonden op) het busje naar banana village, veel konden we nog niet zien van het Oegandees landschap… maar zo was de verassing groter voor de volgende dag.
De eerste nacht verbleven we in een gezellig Afrikaans hutje, waar we konden wegdromen tussen allerlei nieuwe geluiden.
De volgende dag trokken we richting Kampala (de hoofdstad), hier deden we onze eerste boodschappen. Tot mijn verbazing kon je er heel wat Europese producten vinden. Ik leerde hier ook mijn eerste Oegandees woordje: “Musungu, musungu” = “blanke, blanke”. De lokale bevolking was onder de indruk van de “musungu’s “. We werden aangestaard en kinderen wouden ons aanraken of zwaaiden naar ons.
Na onze inkopen namen we al afscheid van een deel van de groep en brachten de busjes ons naar Fort portal. Terwijl we in het busje zaten konden we genieten van het uitzicht, die inderdaad een prachtige verassing was. Ik zag stukken natuur waarvan ik dacht dit enkel in de films bestond… maar nee het was werkelijkheid. Ik had ogen te kort.. “huizen” die gemaakt zijn uit aarde, gedroogde bananen bladeren of takken. Kinderen die eigen speelgoed aan het maken waren: een plastiek zak met een touwtje, werd plots een vlieger, 2 jongens gebruikten stokken als geweer en verscholen zich in hun kamp. Maar toch zag je die kinderen stralen van geluk.
We waren ondertussen al een paar uur onderweg naar Fort Portal toen we plots een grote “BOINK” hoorden, we dachten dat het niets was, .. maar nog geen uurtje later kwam er rook in het busje..
Het busje was kapot… Daar stonden we dan in een verlaten dorpje. Het kon gemaakt worden in 15 min. zei onze chauffeur. 15 minuten werden een uur en een uur werden uiteindelijk 6 uren. Tijdens het wachten leerden we de groep beter kennen, het werd uiteindelijk een avond om niet meer te vergeten. We haalden alle bagage er af en wij zongen op het dak van het busje tot er een ander busje ons kwam halen. Die avond hebben we geleerd dat…ook al is er een tegenslag, je er altijd het beste kan uithalen.
Na een lekker ontbijt in Fort Portal, gingen we nogmaals boodschappen doen in Fort Portal. (We hadden de avond ervoor heel het busje leeg gegeten J ).
Op een lokaal marktje in Fort Portal kreeg ik en een ander meisje een eerste huwelijksaanzoek, dit was even lachen.
In Kilembe namen we afscheid van het laatste deeltje van de groep en reden we door naar KAGANDO.
Maandag 5 maart 2012 kwamen toe in Kagando, onze nieuwe thuis voor 3 maand….
Het was al donker toen we toekwamen, hierdoor konden we nog niet veel zien van Kagando.
Dinsdagochtend om 7uur werd ik wakker met prachtige geluiden: krekels, vogels, sprinkhanen...
Na een lekkere koude douche werden we hartelijk ontvangen in de Chapel. Er werd gezongen, gedanst, muziek gespeeld en gelachen. Er werden ook bijbelverhalen voorgelezen en gebeden. Op het einde van de Chapel werden we voorgesteld aan de bewoners van Kagando.
We kregen een rondleiding door het ziekenhuis; ik vond het prachtig om te zien, hoe die mensen blijven geloven in geluk, blijven positief in het leven staan en vooral hoe ze elkaar helpen...
Wanneer ik na de het ziekenhuis een rondleiding kreeg ik het schooltje, vlogen alle kinderen rond onze armen... Ze voelden aan onze huid en riepen "Musungu".. Ze waren echt blij om ons te zien.
Dit geeft je een goed gevoel om je eerste dag af te sluiten...
Ik ben benieuwd naar mijn volgende avonturen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten